مشکل جالبی داری! متوجه شده ای که مهربانی و رفاقت می تواند موجب دردسر تو شود.
اما راه حل خیلی سخت نیست! آیا نمی شود وقت هایت را تقسیم کنی. یعنی با خودت برنامه ریزی کنی و بخشی از وقت را که باید روی کارهای خودت تمرکز کنی کاملاً مشخص کنی و به اطلاع دیگران برسانی؟
مثلاً در مدرسه موقع درسِ معلم حتماً وقتی است که پاسخ سوالات دوست هایت را نخواهی داد. چون باید حواس تو کاملاً به معلم باشد.
غیر از کلاس هم ساعت هایی هست که می خواهی کاملاً روی کارهایت تمرکز داشته باشی.
کافی است این تصمیم را به اطلاع رفقا و دوستانت برسانی.
کاملاً مشخص و جدی!
به آنها بگو فقط در این زمانهای معین می‌توانی کمکشان کنی و با آنها ارتباط داشته باشی.
ساعت‌هایی مشخص و دقیق از روز.
کتباً برایشان بفرست!
تمام آنچه برای تغییر رفتار دیگران می توانی انجام دهی فقط دادن اطلاعات به آنهاست!
پاسخ
وقتی فرزندی در حال غر زدن است و دائماً بهانه می گیرد، مشخص است که حال خوبی ندارد.
کسی که حالش خوب است که غر نمی زند!
باید بررسی کنید و ببینید خواسته اش چیست ؟
از مهمترین عواملی که باعث این اتفاق می‌شود دیده نشدن و با ارزش به حساب نیامدن نوجوان هاست.
در ژنهای انسان ها نیازی است به نام نیاز دیده شدن و ارزشمند بودن.
اگر این نیاز به درستی برطرف نشود، نوجوان از روش‌های دیگر که مخرب و نامناسب می باشد سعی در ارضای این نیاز خواهد کرد.
برای پاسخ به این نیاز به سوال های زیر دقت کنید:
آیا فرزند شما در تصمیمات مختلف منزل مورد مشورت قرار می گیرد؟
آیا از کارهای مهم خانه و زندگی هیچ یک را به فرزندتان سپرده اید تا مسئولیتش را به عهده بگیرد و کار را تا به انتها انجام دهد؟
آیا او را با الفاظ بسیار محترمانه به عنوان یک انسان کامل خطاب می کنید؟
آیا تا به حال شده است در جایی بگویید که توانایی انجام فلان کار را ندارید(حتی به تظاهر!) و این کار فقط از دست فرزند شما بر می آید؟
پاسخ
اول اینکه آزمون هایی که خیلی از بچه ها در منزل انجام می دهند با آنهایی که قرار است برگزار شود سازگار نیست.
تا حد امکان باید مدل سوالات تمرینی منزل با مدل سوالاتی که در آزمون هماهنگ وجود دارد شباهت داشته باشد.
دوم آنکه شرایط آزمون تمرینی در منزل را باید تا حد امکان به شرایط آزمون اصلی نزدیک و سازگار کرد.
اگر قرار است مثلاً در آزمون اصلی با ماسک سر جلسه آزمون بنشینیم، باید در منزل هم در آزمونهای آمادگی از ماسک استفاده کنیم.
سوم آنکه در آزمون اصلی نباید به فکر نتیجه و به دست آوردن یک درصد معین در درسی خاص باشیم.
چه بسا سوالات سنگین طرح شده باشد تا ذهن ما را به هم بریزد!
هر چیزی که ذهن ما را در آزمون از آرامش دور کند و تمرکز را به هم بریزد، باعث می شود که نتیجه دلخواه به دست نیاید.
بنابراین در هر آزمونی سعی کنیم بهترینِ خودمان باشیم.
تمرکز زیاد روی رتبه و کسب درصد معین ما را از مسیر درست خارج می کند.
پاسخ
یکی از اتفاقاتی که این روزها برای دانش‌آموزان، دانشجویان و هنرآموزان افتاده است، این است که از خانه خارج نمی شوند. با دوستانشان کمتر صحبت می کنند. جنب و جوش کمتری دارند.
ببینید رفقا!
آدم ها برای اینکه بتوانند بهترین عملکرد را داشته باشند، لازم است که حال خوب داشته باشند.
حال خوب وقتی ایجاد می شود که نیازهای جسمی و فکری و روحی ما به درستی برآورده شود.
غیر از خواب و خوراک، ما نیاز به گفتگو داریم. نیاز به صحبت کردن با عزیزانمان را داریم و این نیاز روزانه است!
نیاز داریم از خانه خارج شویم و تحرک داشته باشیم. با توجه به بیماری اخیر می توانیم در زمان خلوتی خیابان ها این کار را انجام دهیم.
ما نیاز به انجام کارهایی داریم که برای دیگران ارزشمند هستند. باید ارزش وجودی خودمان را هم به دیگران نشان دهیم. کمک به دیگران و مخصوصاً آنهایی که دوستشان داریم باعث می شود که از منفی بافی و نگرانی و به تبع آن استرس و کاهش بازدهی ذهن دور شویم.
نتیجه اینکه هنر زندگی کردن در شرایط سخت را باید در خودمان پرورش دهیم.
حال خوب تأثیر مهمی در عملکرد و بازدهی کاری و آموزشی ما خواهد داشت.
پاسخ
بعضی بچه ها در ریاضی ضعیف هستند و بعضی ها هم نمی‌خواهند ریاضی یاد بگیرند!
با گروه دوم کاری نداریم. یعنی از دست هیچکس کاری بر نمی آید به جز خود او...
اما برای گروه اول لازم است بگوییم خیلی ها ریاضی را خیلی جدی می گیرند!
برای همین است که مقاومت عجیبی در راه یادگیری آن از خود نشان می دهند. اصلاً ریاضی را مثل یک بیگانه تصور می کنند. بعضی ها هم مثل یک ویروس!
برای همین ضد ویروس آنها در برابر ریاضی همیشه روشن است!
مثلاً هنوز درست و حسابی یک بحث جدید را نخوانده‌اند و تمرین لازم را انجام نداده اند، می گویند: نفهمیدم! گفتم که من ریاضی را نمی فهمم!
اما اگر به ریاضی مثل یک بازی نگاه کنند و اگر ریاضی را با چیزهایی که دوست دارند ارتباط دهند، اگر تند تند به سراغ ریاضی بروند و هر دفعه کمی مهربانانه با ریاضی ارتباط برقرار کنند، اگر معلم هایی که ریاضی را برای آنها ترسناک کرده‌اند فراموش کنند و فقط به خود درس بپردازند، آرام آرام لذت ریاضی و لذت حل مسئله را خواهند چشید...
نوش جان!