⭕️ تأثیر بلند مدت دوستی معلم و شاگرد!
دوستی و حتی عشق بین معلم و شاگرد تاریخچه طولانی دارد!
بسیاری از دانش آموزان موفقیت خود را مرهون رابطه نزدیک خود با معلم می دانند.
پزشکی تعریف می کرد:
«یک روز در سال آخر دبیرستان یکی از معلمان مدرسه از من پرسید که برای آینده‌ام چه برنامه‌ای دارم.»
شوکه شدم! همان گفتگوی کوتاه مسیر زندگی ام را تغییر داد!
از سال اول دبستان تا آن روز، او تنها معلمی بود که به زندگی و آینده من علاقه نشان می‌داد!
پس از گفتگو با او آنقدر احساس قدرت کردم که برای ورود به دانشکده پزشکی اقدام کردم و قبول شدم!
چیزی که تا قبل از آن به خاطر نمرات پایینی که داشتم برایم غیر ممکن به نظر می رسید!
⭕️ یک ترفند ارتباط در کلاس! خودافشاگری!
از همان آغاز کار، به زندگی شخصی دانش آموزان علاقه نشان دهید
و قدری از تجربه های زندگی خصوصی خود را که می تواند برای آنها جالب باشد در کلاس مطرح نمایید!
البته برای بیش تر دانش آموزان کار آسانی نیست که یک فرد بزرگسال را در جریان زندگی شخصی خود قرار دهند!
شما با بیان بخش های کوچکی از زندگی شخصی خود به ویژه مشکلات کوچکی که داشته اید باعث می شوید دانش آموزان با شما احساس نزدیکی بیشتری داشته باشند و بیشتر از شما حمایت کنند!
عدم آشنایی با معلم که فرادست شاگردان است، بیشتر موجب می شود که رفتار غیر دوستانه در محیط کلاس حاکم باشد!
⭕️ از دانش آموزان کمک بخواهید!
هیچ چیزی به یک دانش آموز مانند وقتی که معلمِ خود را راهنمایی می کند احساس قدرت نمی دهد!
وقتی آنها به شما کمک می کنند احساس قدرت و ارزشمندی بیشتری خواهند کرد!
مثلاً از آن ها درباره چگونگی حل مشکلی که با یک دوست یا همسایه دارید نظر خواهی کنید.
یا از آنها بپرسید تعطیلات کجا بروید و درمورد فلان مسئله چه کار کنید!
اگر به توصیه های آن ها عمل کردید و نتیجه خوبی گرفتید حتماً آنها را در جریان بگذارید تا بدانند شما نیز از آنها چیزی یاد گرفته اید!
یک گفتگوی ساده و صمیمانه بهترین کاری است که می تواند به دانش آموزان ثابت کند معلم دوست شان است نه آقا بالاسر!
⭕️ تکلیف منزل در مدارس کیفی!
انجام تکالیف منزل ناخوشایند ترین جنبه درس و تحصیل است!
این گفته ی بیشتر شاگردان مدارس، حتی پرکارترینِ آنها است!
براساس آمارگیری های انجام شده، دانش آموزان فعالیت های کلاسی را بسیار بیشتر از تکالیف منزل انجام می دهند!
مخصوصا" اگر ارتباط صمیمانه اتفاق افتاده باشد!
نظام مدیریتی رئیس مآبانه مبنی بر اینکه «هرچه من می گویم را انجام بده. چه خوشایند تو باشد، چه نباشد!» یک نظام ناموفق است.
معلمان راهبر همواره تمرکز خود را بر کارهای کیفیِ کلاسی قرار می دهند.
آنها وقت کافی در اختیار شاگردان می گذراند
تا تکالیف کلاسی خود را با کمک دیگر دانش آموزان و تحت نظارت و حمایت معلم شان کامل کنند.