پست بعدی پست قبلی
⭕️ دستگاه خلاق!
دستگاه خلاق ما که دائماً یک رفتار خلق می کند، هرگز تسلیم و خاموش نمی شود.
این دستگاه پیوسته به ما کمک می کند با احساس تنهایی خود یا هر اتفاق ناگوار دیگری کنار بیاییم.
دستگاه خلاق ما در هنگام ناکامی می تواند احساسات جدیدی پیشنهاد دهد. رایج ترین آنها افسرده کردن خود است.
ولی جالب است بدانید مضطرب کردن خود، سردرد ایجاد کردن در خود و کمر درد ایجاد کردن در خود هم هستند !
دستگاه ایمنی بدن از دستگاه خلاق ذهن تاثیر می پذیرد و وارد عمل می شود.
تا وقتی ندانیم بهبود روابطمان می تواند این روند را کُند یا متوقف کند، لطمه خواهیم خورد!
دستگاه ایمنی بدن ممکن است فیزیولوژی این فکر را که به من حمله شده است با فیزیولوژی یک حمله باکتریایی واقعی اشتباه بگیرد!
دستگاه ایمنی چون می خواهد وظیفه اش را انجام دهد، با وجود پیدا نکردن عامل حمله، اندام یا بخشی از بدن را هدف می گیرد!
و طوری به آن حمله می کند که گویی آن اندام به عامل خارجی آلوده شده است.
وقتی کسی به توت فرنگی حساسیت دارد، اگر وارد اتاقی شود که کاغذ دیواری هایش نقش توت فرنگی دارند، ممکن است کهیر بزند!
در این مثال دستگاه خلاق، دستگاه ایمنی را تحت فشار قرار می دهد.
راه حل: بهبود روابط و در نتیجه تغییر فیزیولوژی بدن، دستگاه ایمنی را از فشار خارج می کند.
وقتی متوجه شدید دستگاه ایمنی شما به بخشی از فرایند عادی بدن شما لطمه زده است، روی بهبود رابطه ناکام کننده ای که می تواند علت این جریان باشد تمرکز کنید.
اکثر کسانی که مشکلات فکری دارند، غالباً مرتکب این خطای منطقی می شوند:
که روی نشانه های بیماری خود تمرکز می کنندو تصور می کنند هیچ کاری از دستشان بر نمی آید.
در حالی که اگر نزد مشاوری بیایند که نظریه انتخاب می داند، و وقت شان را صرف روابطی می کنند که از کنترل شان خارج شده، مشکل شان آسان تر و سریع تر حل می شود.
افسرده کردن خود، قدری قدرت برای کنترل کردن اطرافیان در اختیار ما می گذارد. ولی بهای گزافی به نام احساس بدبختی دارد.
این احساس بد ممکن است مارا وادار کند دنبال رفتار های بدتر برویم!
قبول ناکامی های بزرگ، مانند یک رابطه ناخوشایند، بدون آنکه دستگاه خلاق ما درگیر شود جایی در ژن های ما ندارد!
ولی متأسفانه دستگاه خلاق ما گاهی اوقات راه حل موثری پیدا نمی کند و راهی ارائه می کند که مضر تر از افسرده کردن خود است!
ولی به هر حال در آن لحظه هدف این دستگاه آن است که بهترین تلاش خود را برای کم کردن مشکل ارائه کند.
این افراد خواهان مراقبت دیگران هستند. آنها آنقدر به خودشان اعتماد ندارند که از خودشان مراقبت می کنند.
ولی اگر مراقبت دیگران را دریافت نکنند، احتمالاً به داروهای روانگردان پناه می برند!
تا این دارو ها دستگاه خلاق را فلج کند!
ولی متأسفانه این دارو ها علاوه بر دستگاه خلاق، ماهیچه هارا هم تحت تاثیر قرار می دهند و زندگی را مختل می کنند.
و این یعنی در افسرده کردن شدید، رابطه ای پراز ناکامی در بین است!
تئوری انتخاب,تغییر,دستگاه خلاق,احساس تنهایی,افسرده کردن,سردرد,کمردرد,دستگاه ایمنی,فیزیولوژی,ناکام,رابطه,روانگردان,خطای منطقی